Simonszand terug (7-5-2020)

Het is gelukt! Na 8 jaar van afwezigheid is Simonszand weer toegevoegd aan de lijst met wadloopbestemmingen. Tim en Peter slagen erin om vanaf Simonszand naar de vaste wal te lopen. Een groots avontuur omdat bij aanvang van de tocht beide avontuurlijke wadlopers nog twijfels hadden over of deze oversteek wel mogelijk zou zijn. De volgende maand lopen zij ook naar Simonszand toe.

Op de heenweg steken we met een opblaasbootje de Spruit naar Simonszand over (geel), op de terugweg lopen we hele route via de buitendelta naar de dijk (rood).

Er werd nog in hetzelfde getij met nog veel water op het wad vertrokken vanaf de vaste wal. Met een opblaasbootje werd de laatste geul de Spruit overgevaren naar Simonszand toe terwijl met een peilstok de diepte werd gepeild. Op zich al een avontuur, terwijl nu pas de eigenlijke wadlooptocht waar het om gaat begint.

Op de heenweg wordt er met veel water gestart. De boei PW6 drijft nog.

Het begin vanaf Simonszand valt mee. De reuzen zandribbels onder water liggen hier hoog en de rode ton nummer SP18 in de geul de Spruit waar we omheen moeten komt dan ook snel dichterbij. Aan de hand van waar de golven breken schatten we in waar het het ondiepste is.

Als een geschenk neemt de zee even adempauze als wij het diepste stuk passeren en de golven dempen en stoppen met breken. Geen overbodige luxe want af en toe sta ik op mijn tenen nog net met mijn hoofd boven water. Tussen sommige reuzen ribbels is het te diep. We proberen de ruggen van de ribbels in de lengte richting uit te lopen, om op die manier zoveel mogelijk ondiep te lopen en grip op de bodem te houden om ons vooruit te kunnen blijven bewegen en ons te kunnen verzetten tegen de stroming.

Nadat we het diepste punt van de Spruit gepasseerd zijn is er een moment van ontlading. Het kan!

Soms moeten we even terug omdat we contact met de bodem verliezen en dit diepste stuk kost dan ook veel tijd. Voetje voor voetje gaan we vooruit. Het het simpele opblaasbootje uit China stelt niet veel voor, maar biedt in deze penibele situatie toch een hoop mentale steun. Dan zijn we erdoor. Dolgelukkig zijn we! Een tocht die een aantal verkenningen nodig had en alsnog tot hier voor ons een verrassing bleef. Nu is het nog een kwestie van terug naar de dijk lopen. Wat een dag en wat een tocht! In het avondzonnetje genieten we in de polder nog even na.

Ontwikkeling van Simonszand

Op satellietbeelden en lodingskaarten is goed de dynamiek van het wad te zien en hoe de situatie tussen Schiermonnikoog en Rottumerplaat in de jaren veranderd en Simonszand een andere vorm krijgt.

Het verdwijnen van het oude wantij van Simonszand van 1984 tot 2013. Eigenlijk is het huidige Simonszand ontstaan uit een voorrif (1990 en 1992) terwijl het oude Simonszand in de vorm van een smalle richel (2000) langs de Spruit is verdwenen. In 2011 zit Simonszand nog met een smalle strook vast aan het wantij van Schiermonnikoog en in 2012 breekt deze door en maken de geulen Spruit (oost) en Eilander Balg (west) contact. Beelden: Google Earth.
Op deze kaarten waarop de bodemdiepte is weergegeven is ook duidelijk te zien hoe de oude route vanaf Schiermonnikoog vanaf 2012 is verdwenen en de buitendelta waar deze tocht langs ging ontstaat.

Zie ook: Wadlooptocht Simonszand – vaste wal na 8½ jaar weer gelopen


Primeurs
Tochtenverslagen