Op 24 juni 2020 zijn Tim Abelen en Peter Laagland erin geslaagd om naar Simonszand te lopen via de buitendelta. Over deze 15 kilometer lange tocht deden zij 4,5 uur. Zie ook het verslag van Tim.
Het water zakt vandaag tot -160 cm NAP te Lauwersoog. Dat moet voldoende zijn om lopend Simonszand te bereiken. Althans, dat hadden deze pioniers geconstateerd op 7 mei jl. toen zij deze tocht in de tegenoverstelde richting ondernamen.
Toch wordt er in de voorbereiding van deze wadlooptocht getwijfeld of deze wel door moest gaan. In het zeegat is namelijk niet alleen de waterstand maar ook de golfhoogte en stroming van belang. Tussen de aldaar aanwezige reuzenribbels zal het water daar vandaag geregeld tot de borst reiken. Hoge golven vanuit de Noordzee of een sterke getijstroming zijn dan niet welkom.
De twijfel ontstaat door het KNMI marifoonbericht, wat rond de periode van laagwater een aantrekkende wind met kans op 5 bft aankondigt. De afgelopen verkenningen hadden geleerd dat ook bij 3 bft de golven een hoogte van een kleine meter konden bereiken. Toch besluiten ze de tocht voor te bereiden en polshoogte te nemen nabij het zeegat. Dit besluit was vooral gebaseerd op de andere, oostelijke, windrichting t.o.v. van de eerdere tocht en verkenningen in dit zeegat. De hoop is dat een wind uit deze richting een minder lange strijk over de zee kan maken, waardoor er geen hoge golven gevormd worden.
Destijds was de eis van deze avontuurlijke wadlopers om o.a. een matige noordenwind tijdens hun tocht te hebben. Ze maken namelijk gebruik van een rubber opblaasbootje als back-up voor onvoorziene omstandigheden die op deze plek op het wad snel fataal kunnen zijn. Bij het aan boord stappen van dit bootje zou de noordenwind ze dan weer terug de ondiepe Waddenzee in blazen. Gelukkig hebben ze daar nooit gebruik van hoeven maken tijdens de passage van de buitendelta ten noordoosten van Simonszand.
Het is een strak blauwe dag en de wind is duidelijk aanwezig. Als deze twee wadlopers vier uur voor laagwater te Lauwersoog het wad opstappen staat het water nog tot in de rijsdammen en moet er de eerste twee uur stevig gewaad worden door het kustdal. In de Zuid Oost Lauwers wordt de rode ton ZOL10 half onderwater getrokken door een sterke ebstroom. Dit geeft een woest ogend schouwspel door de tegen elkaar inwerkende stroming en golven.
Ter hoogte van de zuidpunt van Simonszand wordt het bootje opgeblazen als back-up en om de bagage te dragen. Dat laatste is extra prettig nu de tassen ook nog eens gevuld zijn met slaapspullen en proviand voor een extra dag. Na aankomst op Simonszand zal het namelijk lastig zijn om met het bootje tegen de oostenwind in weer terug op het wantij te komen en bovendien zal er dan weinig marge zijn om weer lopend bij de dijk te komen. Overtijen op Simonszand is niet toegestaan. Dan maar naar Schiermonnikoog uitwijken. De aankomst zal daar ruim na het vertrek van de laatste veerboot zijn, maar een nacht op Schiermonnikoog is geen straf.
Bij de start van de doorwading over de buitendelta van de Spruit blijkt zowel de waterstand als de golfslag mee te vallen. Zonder neopreen voelt het Noordzeewater van 18 °C, na het waden door de warme Waddenzee van 23 °C, fris aan. Gelukkig blijkt dit snel te wennen en niet tot te veel afkoeling van het lichaam te leiden.
Ditmaal wordt een route iets verder naar het noorden en daarmee verder buitengaats gelopen t.o.v. van de route van 7 mei jl. in de hoop beter over de richel van de buitendelta te kunnen lopen en daarmee minder diep te hoeven waden. Het water is helder en aan de kleur is geregeld af te leiden waar de ruggen van de reuzenribbels zich bevinden. Het blijft een spannende onderneming. Als alles dan soepel blijkt te verlopen en de twee heren niet overspoeld worden met golven en relatief eenvoudig kunnen blijven lopen, wordt het steeds duidelijker dat deze oversteek een succes zal worden. De stemming van beide wadlopers wordt dan ook gaandeweg optimistischer totdat het diepste punt gepasseerd is en omslaat naar vreugde. Hierdoor neemt het genot om hier te kunnen zijn nog verder toe.
Het westelijke deel van de buitendelta ligt een stuk hoger en is korter dan de oostelijke zijde. Zodoende is het relatief eenvoudig om door het inmiddels opkomende water naar Simonszand te waden. Op Simonszand wordt deze primeur bekrachtigd met een gravering in het zand met de tekst “Peter & Tim Simonszand”.
Aan de noordzijde van Simonszand bevinden zich gelukkig geen zeehonden, zodat verstoring voorkomen wordt. Nadat Simonszand van oost naar west overgelopen is, gaan beide gelukkigen aan boord van het overvolle opblaasbootje en laten zich rustig met de wind mee afdrijven naar de oostpunt van Schiermonnikoog, waar in het avondzonnetje genoten wordt van deze mooi prestatie.
Zie ook: